Słownik etymologiczny języka polskiego/pastwa

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

pastwa, ‘pasza’, pastwisko; »Dawid jiż jest na pastwach«, w biblji, »owce pastwy jego«, w psałterzach; pastwić, ‘karmić’: »pastwion będziesz w bogactwiech«, w psałterzu, ale wcześnie (jak niem. sich weiden an...) pastwić się nad kim znaczy: ‘znęcać się’; pastewny, o błoniach, ziołach, roślinach; stąd pastewnik, a pod wpływem słowa pasterz i pasternik (»owieczki w tym pasterniku«, już u Reja), i w znaczeniu przenośnem: »z pasternika skakać (wyskoczyć)«, ‘o przekraczających obowiązki małżeńskie’; pasternisko u Paska. P. paść. W pastwa przyrostek -twa, jak w modlitwa. W cerkiewnem ‘trzoda’, u innych Słowian jak u nas; r zjawia się i w załabskiem pasterniku, ‘pasterzu’, jako w urobieniu od pasterza.