Słownik etymologiczny języka polskiego/ocel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
ocel, ‘stal u podkowy’ (‘podkówka’); »konia na ocel ukować«, »stalne ocele«, »na ocel«, ‘twardo, hartownie’, częste u Reja, w 18. wieku zapomniane; Czesi zachowali ocel dla ‘stali’ w całej pełni; pożyczka to prasłowiańska z niem. dawnego ecchil, a to z łac. acuale; cerk. ocěl.
