Słownik etymologiczny języka polskiego/oblec i obłok

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

oblec i obłok, z *obwlec i *obwłok, do wlec; oblec jest więc i ob-wlec, obwlekę, i ob-lec, oblęgę; w biblji: »gdyż oblekę niebiosa obłoki« (‘obłokami’), »obleczeni w odzienie« (»zbrojno«, u Leopolity), obleczcie (»ubierzcie«, u Leopolity); ale: »ać was nie oblęgę«, a wedle tego ę i oblężon, oblężono, ‘vallata’, z mylnem ę, wobec poprawnego obiegli; obleżenie i oblężenie obok siebie; dziś tylko oblężenie, oblężeńcy.