Słownik etymologiczny języka polskiego/niechać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

niechać, dziś tylko poniechać, zaniechać; w 16. wieku różne postaci od samego niechać: niechawszy, »kto go niecha«, »czemuś mię nie niechał w pokoju«, »niechajcie go«. Rozkaźnik niechaj, skracany w niecha(ż), niech; czasownik sam złożony z nie i chać, chajać, co u nas nieznane, ale na Bałkanie chajati ‘dbać’, ‘troszczyć się’, chociaż i tam już złożenie z nie- stanowczo górę wzięło; obok chajati, ochajati, jest w cerk. i oszajati, ‘oddalić’; pień skā-, nieznanego bliżej pochodzenia. W 15. wieku grano u nas »niechajnego«, przyczem i za włosy rwano.