Słownik etymologiczny języka polskiego/naremny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
naremny, ‘gwałtowny’, ‘ulewny’ (o deszczu, wodzie), ‘namiętny’ (o człowieku), wyłącznie narzeczowe, podhalskie (u Orkana częste), z e zamiast a po r (co się u nas od najdawniejszych czasów powtarza, por. Redlica w 14. w.); czes. náramný, ‘olbrzymi’. Prasłowo; cerk. raměn, ‘nadzwyczajny’, ‘silny, wielki’, starorus. ramiano (ja zamiast ě, jak w prjamyj, p. uprzejmy), słowień. rameno, ‘bardzo’. Przypuszczam, że ram- przestawione z arm-, i łączę je z staroniem. irmin, ‘olbrzymi’, w irminsul, irminthiod (‘słup’, ‘lud olbrzymi’). Przymiotnik raměn taki sam jak w słowěn. Por. imię Naram, Naramowice.
