Słownik etymologiczny języka polskiego/miotła

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

miotła, narzeczowe mietła, od miecienia (przyrostek -ŭła, jak w siod-ło), zamiatania (p. mieść); mietlica (u Stanka 1472 r. mylnie miętlica), ‘agrostis’, por. motłoch; miotło (miotłować), nierównie częściej pomiotło, »w pomietlech«, ‘we wzgardzie’, urobione od tegoż met- przez samo -ło, jak serb. i rus. omelo, pomieło dowodzą; miotełka z »twardem« -ŭła, na Rusi jednak mietiołka, z »miękkiem« -ĭła. Prasłowo, chociaż go w cerk. niema; bułg. serb. słowień. czes. metla.