Słownik etymologiczny języka polskiego/milczeć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
milczeć, umilknąć, milczek, milczkiem, milczana (milczenie); prasłowiańskie (obce Litwie); może pień podobny co w miałki, bo i w innych językach ‘milczenie’ i ‘drobność’ (‘miałkość’) jednako nazywają(?); więc do mel-, dawne mĕlk-? Cerk. umlknąti, mlczati, mlkom; rus. mołczať, czes. mlczeti, serb. muk, muczke, ‘milczkiem’, mukao, ‘głuchy’, mucati, ‘jąkać się’.
