Słownik etymologiczny języka polskiego/mara
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
mara, marzyć, rozmarzony, marzyciel; marno, marnować, marnotrawić, zmarnieć (już w cerk. zamaren, ‘marny’); przyrostkiem -ra od tegoż pnia co i mamić i manowiec; u nas najobficiej rozgałęzione, mniej u Czechów, marný, na Rusi dziś tylko o ‘wizji’, marjewo; na Południu wcale nie istnieje.
