Słownik etymologiczny języka polskiego/makuła
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
makuła, makułka, makuleusz, ‘zmaza, plama’, z łac. macula, co i Niemcy (Mackel) przejęli; używało się i dla przezwisk; stąd i (łac.) makulatura, o ‘druku plamistym’ i o ‘szpargałach’.
