Słownik etymologiczny języka polskiego/makaran
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
makaran, dawniej makaron i makar, ‘ciasto krajane’, włos. maccheroni; makaron, ‘pół łaciny, pół polszczyzny’; żartobliwie przez Włocha Folenga wprowadzona mowa, mieszająca włoskie pnie z postaciami łacińskiemi, u nas od początku 16. wieku gorliwie uprawiana (carmen macaronicum J. Kochanowskiego, Rojzjusza, najsłynniejszy Orzelskiego z r. 1623; zabawka przetrwała do Załuskiego i Minasowicza); tę nazwę przeniesiono u nas już w 16. wieku na zwyczaj wplatania w polskie mowy i listy poważne (tamto wszystko żartem było) całych części zdań lub luźnych słów łacińskich, i stąd całą literaturę 17. wieku i Sasów makaroniczną przezwano. Już w 17. wieku gorszono się z tego »stylu szkolnego«.
