Słownik etymologiczny języka polskiego/makaran
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
makaran, dawniej makaron i makar, ‘ciasto krajane’, włos. maccheroni; makaron, ‘pół łaciny, pół polszczyzny’; żartobliwie przez Włocha Folenga wprowadzona mowa, mieszająca włoskie pnie z postaciami łacińskiemi, u nas od początku 16. wieku gorliwie uprawiana (carmen macaronicum J. Kochanowskiego, Rojzjusza, najsłynniejszy Orzelskiego z r. 1623; zabawka przetrwała do Załuskiego i Minasowicza); tę nazwę przeniesiono u nas już w 16. wieku na zwyczaj wplatania w polskie mowy i listy poważne (tamto wszystko żartem było) całych części zdań lub luźnych słów łacińskich, i stąd całą literaturę 17. wieku i Sasów makaroniczną przezwano. Już w 17. wieku gorszono się z tego »stylu szkolnego«.