Słownik etymologiczny języka polskiego/lukrecja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
lukrecja, z niem. Lakritze, a to z łac. liquiritia, z grec. glykyrrhiza, ‘korzeń słodki’; w 15. i 16. w. stale jeszcze lakrycja, ale już i lukrycja pisane; lukrecja to może żakowski dla Lukrecji wymysł. Francuzi (i Włosi) przestawiają l i r: réglisse.
