Słownik etymologiczny języka polskiego/kutnerować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kutnerować, od kutner, kotner, ‘kosmatość, włos na suknie’, »sukno kutnerowe«, i przenośnie o ‘zwodzeniu’; z niem. kuttenieren (od franc. cotton, ‘włosie na suknie’). Co innego są »wina (i gęśli) kutnarskie«, u Zimorowiców i u Potockiego: »darmo topicie grona na kutnarze«, »kutnarskie piszczele« (wobec serbskich gęśli), z niem. Kelter, ‘prasa winna’, przez węg., dziś tylko siedmiogrodzkie, kötör, ‘prasa winna’; Kelter z łac. calcatura, ‘prasowanie’.
