Słownik etymologiczny języka polskiego/krzesić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
krzesić, wskrzeszać (z martwych), wskrzeszenie (i cerk. tak), z ē (długiem czy dyftongowem, gdy w krzosać e krótkie); cerk. krěs, o ‘odmianie czasu’, w serb. i słowień. krijes, krēs, ‘sobótki, kupało’, kresnica, ‘robaczek świętojański’, kresiti se, ‘błyszczeć’. Na Bałkanie jest i postać z półgłoską, cerk. wŭskrĭsnąti, serb. uskrsnuti, uskrs, ‘zmartwychwstanie’.
