Słownik etymologiczny języka polskiego/kruty
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kruty, ‘srogi, gwałtowny’, w psałterzu i biblji; okrutny, okrucieństwo, ogólne od 15. wieku, rzadko i ukrutny, skrutny, p. kręty (oboczność, jak kruglica i krupa obok postaci z ą, ę); właściwie więc ‘kręty’; rus. i serb. krut znaczą oboje: ‘kręty’ (o powrozie), i ‘srogi’ (o człowieku), krutoj, ‘spadzisty, stromy’; lit.’ krantas, o ‘stromym brzegu’.
