Słownik etymologiczny języka polskiego/krąg
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
krąg, krążyć; kręgowy, kręgosłup, okręg, okrężne, ‘dożynki’; krągły, krąglak, okrągły, okrągłość, zakrąglić, zaokrąglić; zakrążyć; krążek, krążać, ‘krajać w krążki’ (np. kapustę), krążak, ‘nóż do krążenia’ lub ‘szatkownica’; krążownik tłumaczy niem. ‘Kreuzer’. Krężel ‘wrzecionko’ (r. 1553), u kądzieli i u maślnicy. Urobione przyrostkiem -ąg od kri- (krój), skri; słowo to samo co cerk. skriżal (z *skrigēl), różnica między niemi jak np. między knięgi (‘księgi’) a knigy; znaczenie równe. I niem. Ring (z hring) od tegoż skri- poszło.
