Słownik etymologiczny języka polskiego/koszt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
koszt, ‘cena’, kosztować, kosztowny, kosztowności, kosztunek (16. w.); kosztować w drugiem znaczeniu: ‘próbować’, skosztować, zakosztować; kosztować się z kim, ‘doświadczać w potrzebie, w boju’; z czes. koszt z niem. Kosten; ale czes. kosztowati znaczy tylko ‘próbować’: jedno poszło z łac. constare, o ‘cenie’; drugie (o ‘smaku’) ma być pokrewne z łac. gustare, ‘smakować’(?), jest prasłowem, tamtemu zupełnie obcem.
