Słownik etymologiczny języka polskiego/kordel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kordel, ‘sznur okrętowy’, »tratwa stoi na kordylu«, kordylować; z niem. Kordel, franc. cordelle, ‘lina’, od corde = łac. corda, chorda (z grec. chordē; por. korda).
