Słownik etymologiczny języka polskiego/kier
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kier, kierować, kierunek, kierownik, kierowniczy, kierownictwo, z niem. prasłowa Kehr, kehren, ‘kierować’ (co innego kehren, ‘zamiatać’); w gwarze flisowskiej: na kier, bakier, rubakier; nabrało ogólniejszego znaczenia. Inne kier, p. kir. Trzecie kier w kartach, ‘czerwień’ (franc. coeur).
