Słownik etymologiczny języka polskiego/kieca
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kieca, ‘koc, gunia, płaszcz żołnierski’, gdy zdrobniałe kiecka wyłącznie o ‘sukni kobiecej, spodnicy’ (kieca w tem znaczeniu wyjątkowe); por. serb. kecza i ciecza, ‘płaszcz, gunia’; z węg. kecse, ‘płaszcz’, z tur. kecze, o ‘grubej materji wełnianej’.
