Słownik etymologiczny języka polskiego/kłokocina
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kłokocina, ‘staphylea’, i kłokoczyna, kłokoczka, kłokotka, ‘pistacia’, nazwane od klekotu nasienia w pęcherzu; i u innych Słowian miesza się cz (od k) z ć, t, np. czes. klokocz, bułg. kłokoczika; por. niem. Klappernuss dla tej samej rośliny. P. klekot.
