Słownik etymologiczny języka polskiego/judzić

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Aleksander Brückner
Tytuł	Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1927
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron
	Strona w Wikisłowniku

›››

[226] judzić, podjudzać, wyłącznie polskie; prasłowo jednak; lit. jauda, ‘pokusa’, judus, ‘kłótliwy’, judēti i justi, ‘ruchać się’, judra, ‘wicher’, ind. judh-, ‘walka’, awest. juidijenti, ‘walczą’, grec. hysminē, ‘walka’, łac. jubēre, ‘rozkazywać’, i jubar, ‘blask’.

judzić; wobec odosobnienia tego słowa (powtarza się w ukraińskiem), może raczej od Judy-Judasza poszło. ^[1]

↑ Fragment ten pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.

[1] Fragment ten pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.

[1]