Słownik etymologiczny języka polskiego/jodła
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
jodła, jedl, jedla, »jedlina albo swierczyna« r. 1500; prasłowiańskie; cerk. jeła, rus. jel, jołka (‘drzewko Bożego Narodzenia’), w małorus. i z ja: jałka, jałyna-, bułg. serb. jela, czes. jedle; prus. adle, lit. i łotew. egle, ale taż sama odmiana dl w gl i u nas po narzeczach: jegla, jeglija, a z błędu w błąd i glegla, gleglija (co z głogiem nic nie ma spólnego!). Dalszych pewnych odpowiedników brak.
