Słownik etymologiczny języka polskiego/jątrzyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
jątrzyć, rozjątrzony, ‘drażnić’; prasłowo; cerk. obętriti, ‘rozpalić’, obętriti sę, ‘płonąć’, czes. jitrziti se, ‘jątrzyć się (o ranie)’, jitrocel, ‘plantago’, najpospolitsze lekarstwo na gojenie ran (przejął Stańko r. 1472, obok babka, bo baby leczyły: skorożęć, skorocel); łuż. jetra, ‘ospa’. Od poprzedniego: ‘co na wnętrza działa’; por. łac. stomachari, ‘gniewać się’ = ‘żołądkować się’.
