Słownik etymologiczny języka polskiego/im-
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
im-, liczne słowa, z łaciny przejęte: imponować; imainacja (imaginacja, niby ‘obrazowanie’, od imago, franc. image, ‘obraz’); impet i impetyczny (‘naskok’ niby); imperator z imperjałami; imitacja; import, ‘wwóz’; impertynent (z franc.); impreza, w 17. wieku ogólne, dziś nieznane niemal, z włos. impresa (por. impresario), ‘przedsięwzięcie’; pomylone u Klonowica imbrjaki, ‘opilce’, z włos. ebbriaco; w 16. wieku był i impresor, imprymować, o ‘tłoczeniu, druku’, ‘drukarzu’. Pomijam wyłuszczanie podobnych złożeń z in-: inamorat (‘zakochany’, w romansach 17. i 18. wieku), inicjał, inspekcja, instytut; albo z il- (od inl-): iluminować, ilustracja itd.
