Słownik etymologiczny języka polskiego/gruchot

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

gruchot, gruchotać, z przyimkami: po-, z-, roz-; gruchnąć; w innych językach słowiańskich grochot, grochotati, w tem samem znaczeniu, gdy gruchati i o gołębiach (jak zresztą i u nas) się prawi; my groch- zapomnieli; jeżeli u pierwotne, to gruch- jest dalszem urobieniem od greu- w litew. griuti, ‘gruchnąć’, griauti, ‘pogruchotać’; łac. congruo (kongruencja), ‘spadam’, ruo, ‘padam’, niem. grūs, ‘żwir’; albo należy do gruda.