Słownik etymologiczny języka polskiego/groza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
groza, groźny, grozić, groźba, pogróżka, zagrażać, ograżka, ‘febra’, groźliwy, zgroza. Prasłowo; groźny przybiera znaczenie ‘ogromny’, ‘okropny’, a u Słowieńców ‘piękny’. Na Rusi groza znaczy i ‘burza’, a z samogłoską e (io), grjoza, ‘mara’, grjezit’, ‘marzyć’. Jak słowiań. derz- (p. dziarski) odpowiada lit. drasus, ‘odważny’, tak samo odpowiadają sobie groza i lit. grasa, ‘groźba’, ‘wstręt’, grasus, ‘groźny’, ‘wstrętny’, grēsti, ‘zbrzydzić’, grastis, ‘zakaz’. Jest jednak i w lit. ż (równe słow. z), w grażus, ‘piękny’ (stąd Grażyna Mickiewicza), łotew. grezus; co do znaczenia, p. pod hardy.
