Słownik etymologiczny języka polskiego/grono

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

grono (winne; ‘to, co się zrosło’, ‘kupa’; ‘kółko’), gronowy, gronny w biblji, gronowaty, postać polska z grozna (dawnego, por. czes. hroz(e)n), u innych Słowian obok z jest i zd: cerk. grozd (a są i postaci z e, grezn, grezdno), na Bałkanie grozd, grożdije, grozdober, ‘winobranie’. Może we związku z grań (p.); jest bowiem serb. grana, ‘gałąź’, granast, ‘gałęzisty’; podobnie u Bułgarów i Słowieńców.