Słownik etymologiczny języka polskiego/grad
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
grad, gradowy; gradobić, Potocki; prasłowo; to samo u wszystkich Słowian; łaciń. grando, w tem samem znaczeniu, lit. grodas (i gruodas), ‘błoto zamarzło’, ‘krosta u koni od mrozu’. »Sól gradowa albo krupiasta«, zwana i gradówką, chociaż ją akty łacińskie grandinosum (sal) zowią, nic nie ma z gradem do czynienia, poszła z niem. gradiren, Gradirwerk, o ‘tężeniu solanki’.
