Słownik etymologiczny języka polskiego/gnat

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

gnat, ‘kość’, gnatek; prasłowiańskie: cerkiewne gŭnaty; serbskie wtrąca j, gnjat; znaczenie pierwotne (por. czes. hnat) ‘członek’, ‘udo’; więc gnat o ‘długiej kości, goleni’, nawet o ‘klocu drzewnym’. Mimowoli przypomina się łac. genu, grec. gony, niem. Knie, ind. dżanu-; różnica co do gardłowej, która w ind. podniebienna, u nas welarna, ale taka różnica nierzadka. Cerk. gonaty znaczy ‘członki’, ale serb. gonotar, ‘nakolennik’, tu może wcale nie należy.