Słownik etymologiczny języka polskiego/giez
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
giez, gzy, giezek(!), gzić się, gzik, »bący i gzicy gżą bydło«, o ludziach o ‘wszelkiej swawoli’ (»giez go napadł«, »ma gzika«, o ‘ manjakach’: ‘ma bzika’); pień gŭz- (litew. guża, ‘rój owadów', gużēti, ‘roić się’); słowo niemal wyłącznie polskie; załab. gaze, ‘gzi’ (o bydle), gazeiwe, ‘ruchliwy’.
