Słownik etymologiczny języka polskiego/gałgan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
gałgan, nazwa rośliny, z niem. Galgan(t), a to z łac. galanga; tylko u nas przeniesione dowolnie na ‘szmaty, strzępki’ i na ‘ludzi obdartych, nicponiów’: gałganki, gałgański, gałgaństwo, gałganiarz, por. podobne dowolne, przypadkowe przenośnie w gagatku. Nazwa rośliny (u nas w 15. w. i galgand) arabska, khulanjan, dla rośliny chińskiej (kau-liang khiang, t. j. ‘imbier z Kau-liang’).
