Słownik etymologiczny języka polskiego/dzięcioł
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dzięcioł, prasłowo; rus. diatieł, czes. datel, serb. djetel’ i djetao (ze wtórną jotą, jak zawsze); od jego pstrocizny i nazwy ‘koniczyny’: dzięcielina, u innych Słowian detelina, czes. jetel, bez d-. Ptak sam nazwany od pukania, dęt-, niby tęt-; -ioł przyrostek, jak w kwiczoł.
