Słownik etymologiczny języka polskiego/dychtować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
dychtować, z niem. dicht, ‘gęsty’, dichten, »sparę dyktować«, Potocki, »dyktowne drzwi«, »dychtowne sukno«. — Pomijamy mnogie wyrazy z dy-, co z łaciny, włoskiego lub francuskiego przybyły: dyktować (dictare), dyliżans (diligence), dyplom, dyrektor i t. d.
