Słownik etymologiczny języka polskiego/druzgać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
druzgać, druzgi, zdruzgotać; u Serbów i Słowieńców z o obok u: drozgati i druzgati (por. bułg. drusam obok drosam, druskam, ‘trzęsę’), to samo co troskotać, troskać; tak samo w lit. druzgas, druzgēti, ‘rozbić się w kawałki, zdruzgotać się’, obok druska, ‘sól’ (znane Druskieniki), t. j. właściwie ‘kruch soli’, łotew. druska, ‘okruch’, sadruskāt, ‘rozdrobić’; »drzewca druzgając«, 1549 r.
