Słownik etymologiczny języka polskiego/drgać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
drgać, drgnąć, drżeć (por. dreszcz), drżliwy, częstotliwe drygać, podrygiwać, drygi, ‘skoki’; prasłowo; rus. drożat’ i drognut’, droż, ‘dreszcz’, serb. drchat i drkat, ‘drżenie’, drhtati i drktati,‘drżeć’, czes. drhati, łuż. żrjeć i żaś; lit. drugis, ‘febra’ (i ‘motyl’), prus. drogis, ‘sitowie’. Drgawka, drżączka (psałterz).
