Słownik etymologiczny języka polskiego/dek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dek i deka, ‘pokrycie końskie’ i i.; »koń dekiem przychędożony«, Lorichius 1557 r.; »krzywoprzysięstwu swemu deki szukał«, r. 1564; »musi z nich tę dekę zdjąć«, r. 1566; »pod dekiem tej skóry«, Potocki; ale u koni: »dla kładzenia deków«, »pod dekiem«; dekiel, Potocki; z niem. Decke, Deckel. Co innego deka, ‘sztylet’, w 16. wieku częste; p. daga.
