Słownik etymologiczny języka polskiego/dar

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

dar, darzyć (obdarzyć) i darować, podarek albo podarunek (z przyrostkiem niemiec.); z przyrostkiem »sposobu«: dar-mo (zadarmo), daremny, udaremnić; złożenia: nadarzyć się, zdarzyć się, zdarzenie, wydarzenie; w przeciwieństwie niby do udać się: niezdarny (niezdara); od da-ć; w greckiem tak samo z r, dōron, gdy w łacinie z n, dōnum, ‘dań’ (lit. duonis). Złożenia: darmoleg (o ‘kołnierzu futrzanym’, co świat grzeje, a grzbiet ziębi), darmopych (»piętą przed ledakim wierci«, Potocki), darmojad; darmochy, daremszczyzna.