Słownik etymologiczny języka polskiego/czajka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
czajka, czeskie czejka, co Ruś (z niem.?) czibizem zowie, gdy jej czajka ‘mewę’ oznacza, ale to niewłaściwie; czy ptak nie nazwany od czajenia się, wydawania głosem swoim tego, co się ukrywa? Inni go od głosu samego, więc dźwiękonaśladowczo, wywodzą. Czajka, ‘łódź’, zamiast szajka, tur. szajka, przez Ruś; »nawy, które szajkami zową«, w 16. wieku.
