Słownik etymologiczny języka polskiego/chyz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
chyz, ‘dom’, chyża, chyż, pisane i przez i; prasłowiańska pożyczka z niem. hūs, Haus, jako pożyczka ze wcale ruchomą postacią; cerk. chyz, chyzina i chyżina, rus. chiża, bułg. i serb. chiża, chiżica, ale i chisza, chiszica, czes. dawniej chysze, chyszka, dziś chyże, chyżina. To słowiań. chyż pożyczyli Niemcy dwojako: Kietz, o ‘chałupach rybackich’ w Marchji (pod Berlinem, Poczdamem), i w Alpach jako Keische, Keusche, ‘chałupa’ (z tego znowu słowień. kajża). Uderza odmienność rodzaju i końcówki, ależ to pożyczka.
