Słownik etymologiczny języka polskiego/chyły
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
chyły, chylić się, pochyły, schylić się, schylać się, nachylać itd., wychylić; chyłem, chyłkiem (chylcem, chylądzią), ‘tajnie’. Prasłowo; cerk. pochył, ‘skrzywiony’, rus. to samo, a chiłyj ‘słaby’; podobnie na Południu, serb. chila, ‘krzywda’, chiliati, ‘patrzyć zyzem’, chiliak, ‘zyz’; czeskie jak nasze, den se chyli k weczeru. Por. chyży. Nie zgadza się z następnem, chynąć, bo w chynąć wypadło b przed n, gdy w chył tego nie było.
