Słownik etymologiczny języka polskiego/chwiać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

chwiać, rozchwiewać się, chwiejny; w psałterzu: »chwiejali głową« (»chwiali głowę«, puław.), nieściągnięte, ale chwieli (puław. znowu chwiali); dalsze urobienia: chwierutać, ‘poruszać’, ‘kołysać’, od chwierut, a to od chwier; pień w chwoja, choinka, p. choja; sk- w skwierut(?).