Słownik etymologiczny języka polskiego/chędogi
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
chędogi, ‘czysty’, chędożyć, ‘czyścić’. Prasłowo; cerk. chądog, ‘mądry’, chądożsĭtwo (rus. chudożestwo), ‘sztuka’, właściwie, jak chąsa, tylko u nas i u Bułgarów; przyrostek -og do chąd-, z skond-, por. lit. (bez -d) skanus, ‘smaczny’, skonēti, ‘smakować’ (?).
