Słownik etymologiczny języka polskiego/cęta

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

cęta, cętka, cętkowany, ‘nakrapiany’, o ‘blaszce innego koloru’, ‘plamie’; tu i cząty, ‘dukat’; prasłowiańska pożyczka z goc. kintus, ‘moneta (grosz)’, co samo z łac. przejęte (z centum, ‘sto’, czy z quintus, ‘piąty’,?); w cerk. cęta jeszcze nazwa ‘monety’, później ‘drobiazgu’, ‘błyskotki’.