Słownik etymologiczny języka polskiego/by
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
by, spójka; dla warunku (»by to była prawda«); życzenia (»by się spełniło«); zamiaru (»chcę byś mu powiedział«). Jest to trzecia osoba liczby pojedynczej niezłożonego czasu przeszłego (bych, by, bychom i bychmy, bychwa, w dawnym języku, jeszcze u Reja i Kochanowskiego, używanego zamiast dzisiejszego: byłem, byliśmy), ale co do znaczenia jest to dawny tryb warunkowy (bim, bi; pierwotne i, por. łac. fit, lit. bit, zastąpiono przez y od być); by znaczy więc: esset, ce serait, es würde sein; łączy się ze spójkami: gdyby, aby, oby, żeby; byle, p. le; zdania z by były pierwotnie spółrzędne, nie podrzędne.
