Słownik etymologiczny języka polskiego/bumaga
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
bumaga, bumażka, bumażnik, o ‘papierze’, ‘pieniądzu’, ‘pularesie’, po Rusi utkwiły w pamięci warszawskiej; te nazwy ‘bawełny’, bułg. serb. pamuk, ze Wschodu przyszły i najrozmaitsze przybrały w tej wędrówce kształty; przecież i bombiza (p.) wkońcu z tego urosło (z łac. grec. bombyx); z persk. panba, co z ind. pambak, ‘bawełna’, wyszło. Najrozmaitszych wędrówek i odmianek tego obcego słowa nie śledzimy; Ruś »chłopczatą bumagą« nazywa bawełnę.
