Słownik etymologiczny języka polskiego/brzad
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
brzad, obrzad, ‘owoce sadowe’; dziś tylko kaszubskie. Prasłowo; cerk. (j)abrěd’, obrěda tłumaczy ‘szarańczę’, zamiast ‘pędów roślinnych’. Nie mogli się bowiem dawni tłumacze ewangelji pogodzić z myślą, jakoby Chrzciciel jadł akridy (grec., łac. locustae, ‘szarańcze’), i dowolnie wstawili zamiast nich, nie znając Wschodu, nazwę roślinną; tak samo postępowali u nas, i łac. locustae najdowolniej ‘owocami leśnemi’, ‘miodunką’, zastąpili. Brěd, z nagłosowem ja- i wszelakiemi tegoż odmianami (a-, o-), pojawia się i z nosówką, nasze dawne jabrząd, czes. jabrzadka i jabratka, ‘latorośl’, litew. branda, ‘dojrzałość’, brendes, ‘dojrzały’, brindau, ‘nabrzmiałem’, prus. pobrendints, ‘obciążony’, brendekermnen, o ‘ciąży’.
