Słownik etymologiczny języka polskiego/boroczno
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
boroczno, boroszno, ruskie, ale w przysłowiu: »nie cięży swe boroczno koniowi« ogólnie w 16. i 17. w. używane; cerk. braszno, ‘potrawa’, rus. boroszno, ‘mąka’; używano go o ciele Pańskiem, więc łużyc. broszma, ‘Boże Ciało’. Prasłowo; łac. far, ‘proso’, z *bhars, farina, ‘mąka’ (p. faryna), goc. barizeins, ‘jęczmień’, od ostrości kłosów przezwany, dziś barsch, ‘ostry’.
