Słownik etymologiczny języka polskiego/baster
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
baster, bastrzę, ‘bękart’; bastert i bastard, o ‘winie pośledniejszem’; wszystko od 15. w.; od nas na Ruś, gdzie j przybrało: bajstruk; z łac. bastardus, franc. bâtard (o spłodzonym na byle czem, — bast, ‘podkład siodła’?). P. bękart.
