Słownik etymologiczny języka polskiego/badać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
badać, badacz, złożenia z z-, wy-, o- (późne stosunkowo; dawniejsze tylko: zbadać i wybadać), badawczy (jak spostrzegawczy do przymiotników na -awy, jak ciekawy); częstotliwe do bóść (p.); tak samo u Czechów, bádati, gdzie i pierwotne znaczenie ‘bodzenia’ istnieje; cerk. probadati, rus. probodat’, ‘przebijać’, serb. badal, ‘oścień’, badala, ‘sonda’, badil, ‘łopata’, badkawica, ‘lancet’. Już w psałterzu stałe słowo: badanie, ‘scrutinium’.
