Słownik etymologiczny języka polskiego/bóbr
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
bóbr. Prasłowo, pojawiające się jako bóbr i jako biebrz (nazwa rzeki Biebrza, obok nazwy Bóbr); i na Rusi ta dwoistość: bobr, ale dawniej biebrjan, ‘bobrowy’; czes. bobr, serb. dabar, rozpodobnione z *babar, u Słowieńców breber. Prus. bebrus, lit. bebrus, bebras, babras i debrus, dabras, łac. fiber, niem. Bieber, awest. bawra-, ‘bóbr’, ind. babhru-, ‘brunatny’; słowo uchodzi za zdwojenie pnia bēr-, ‘brunatny’, lit. bēras, ‘brunatny’, niem. Bär, ‘niedźwiedź’.
